Dit is ons filmpje met de te schattige wees-aapjes Zinedine en Paté. Oké, I admit, de kwaliteit is om te huilen, maar 10 jaar geleden waren ze nog niet zover met digitale camera’s als tegenwoordig ?
Académia Tica
Onze school bevond zich in een klein dorpje niet zo ver van de hoofdstad San José. Tussen de kleurrijke huisjes met alleen locals hadden we een eigen appartementje dat we deelden met een ander Nederlands meisje en een Duitser. Die laatste was meer bezig om van alles wat hij tegenkwam (plastic flessen, zeeppompjes, onze shampoo) waterpijpen te maken om nog waziger te worden, maar dat terzijde.
Dagelijks kregen we een paar uurtjes Spaanse les met als extraatje een flink portie huiswerk. Damn! Wat nog niet makkelijk was in een prachtig land als Costa Rica, waar het dagelijks 30 graden is en je klasgenoten je steeds vragen of je mee cerveza gaat drinken. En tja, thuis zat die Duitser creatief te doen met zijn drogas, dus de keuze was dan makkelijk gemaakt ;-).
Fin de semana
In de weekenden zaten we uren in de bus om de mooiste plekjes van het land te bekijken. Puerto Viejo, Mal Pais, Jáco… Spaans oefenen met blowende rastafari’s op fietsjes met slingers, zonnen op zwarte vulkanische stranden en tochten maken door kleurrijke natuurparken met wilde aapjes en giftige kikkers: het was één groot avontuur. Binnen no time hadden we een vriendengroep die bestond uit Duitsers, Canadezen, een Chinees, Spanjaarden en een Amerikaanse veteraan. Je Spaans wordt dus niet alleen beter, je Engels gaat ook met grote sprongen vooruit ;-).
Volg je hart, uhm, corazon!
Ik kan uren vertellen over de mooiste watervallen en zelf gevangen oesters in Montezuma. Of over die stalkende politieman in San Rafael de Coronado die dagelijks na zijn dienst uren voor de deur stond. Of de agressieve aapjes in Manuel Antonio, de heerlijke gallo pinto, mojo verde of de verse cocktails en bananenchips. Maar moraal van het verhaal is dat deze reis me iets onvergetelijks leerde: mijn hart te volgen. Als je iets echt wil, ga er dan voor! Wij zaten in Costa Rica, terwijl we ook in Spanje hadden kunnen studeren. Oké, het kostte wat extra maandjes werken, maar het was het meer dan waard. Het voelde voor mij alsof de wereld aan mijn voeten lag en ik zelf de touwtjes in handen had. Ik was in de wereld van de mogelijkheden gestapt, had ervaren hoe het was om écht te genieten van de wereld en wilde meer. Mucho más!
