Ik ben Eline, gepassioneerd backpacker, schrijver, kinderfanaat, communicatiemeisje en dol op het leven. Ik geloof echt dat je een verschil kunt maken als je er hard genoeg je best voor doet. Mijn glas is halfvol, of eigenlijk helemaal vol, en ik probeer van iedere dag een feestje te maken.
Ik ben dol op nieuwe dingen ontdekken en uit mijn comfort zone stappen. Hoe meer afwisseling in mijn leven, hoe beter! Daarnaast kan ik niet zonder reizen (Cambodja heeft mijn hart gestolen), praten, koken, bouillonblokjes, mijn kleine groene huisje en gezellig terrassen.
Keep on smiling
Positiviteit werkt aanstekelijk. Kinderen die blij rondrennen, een oud koppeltje dat hand in hand loopt, iemand die naar je glimlacht of je een mooi compliment geeft… Juist die -menselijke- gebaren geven ons een goed gevoel. Maar toch lijken we dat gevoel niet vast te kunnen houden. Zijn we meer op zoek naar een wifi-connectie dan naar een connectie met elkaar. We staan constant voor zoveel keuzes, alles wordt tegenwoordig voor ons gedaan, dat we langzaamaan de essentie een beetje verliezen. Zijn we niet meer bezig met compassie, nadenken over wat er in de wereld gebeurt of iets betekenen; we mogen blij zijn als we in ons drukke leven eindelijk even zitten. Ik geloof dat dat anders kan. En zoals Ghandi ooit zei: Be the change you wish to see in the world. En dat is precies wat ik met Hippienezz probeer te doen.
Be the change
In 2006 maakte ik mijn eerste reis. Ik was net afgestudeerd en besloot met een vriendin naar Costa Rica te gaan om Spaans te studeren. We waren groen als gras, maar zagen het helemaal voor ons. En wat was het een geweldige reis. Ik heb zoveel geleerd, en dan heb ik het niet eens alleen over de Spaanse taal. Ik kwam mezelf tegen, leerde hoe makkelijk ik me aanpaste, maar ook dat ik emoties van anderen overnam. Niet altijd fijn, maar wel een inzicht waar ik iets mee kon. Na die reis overheerste één gevoel: als je er maar hard genoeg je best voor doet, kun je eigenlijk álles! Parallel daaraan werd ik constant geconfronteerd met bedelaars, weeskindjes, uitgehongerde moeders met babies, dunne mannen die voor een hongerloontje meer dan 15 uur per dag, in de brandende zon, werkten. Dus in hoeverre kan alles? Voor deze mensen niet. Dat gaf me zoveel compassie, zoveel gevoel van onrecht. Trust me, meer dan eens heb ik me best geschaamd voor het feit dat ik uit het Westen kwam. Voor het feit dat ik blank ben. Dingen kan zeggen als: ‘Alles is mogelijk als je maar hard genoeg je best doet.’ Ja, voor ons. Voor ongelooflijk veel mensen op deze wereld gaat die vlieger allesbehalve op. Toch zag ik dat zij nog wel steeds verbinding zochten (en vonden!) bij elkaar. Dat ze voor elkaar klaarstonden, omdat ze allemaal moesten overleven. Elkaar begrepen. Tuurlijk is dit niet altijd een keuze, maar ik zag wel waar deze mensen toe in staat waren. Wat wij van hen konden leren. En wat wij voor hen konden doen. En daar wilde ik iets mee doen. Mijn werk met kinderen
Mijn reis naar Afrika
Chances for Children Foundation
Eline ♥ |